ลูกรักเนื่องในวันพ่อ2550

The day that you see me old and I am already not, have patience and try to understand me …
...ถึงวันที่ลูกเห็นพ่อแก่เฒ่า และพ่อยังไม่แก่ ขอจงอดทน และเข้าใจพ่อ...


If I get dirty when eating… if I can not dress… have patience. Remember the hours I spent teaching it to you.
...ถ้าพ่อกินหกเลอะเทอะ ถ้าพ่อใส่เสื้อผ้าเองไม่ได้ จงอดทน นึกถึงสมัยที่พ่อสอนสิ่งเหล่านี้แก่ลูก...



If, when I speak to you, I repeat the same things thousand and one times… do not interrupt me… listen to me.
...ถ้าพ่อพูดเรื่องเดียวซ้ำซาก พันเอ็ดครั้ง อย่าขัดคอขอให้ฟัง ...




When you were small, I had to read to you thousand and one times the same story until you get to sleep…
...เมื่อลูกยังเล็ก พ่อต้องอ่านนิทานเรื่องเดียวซ้ำซากพันเอ็ดเที่ยว กว่าลูกจะหลับ...

... When I do not want to have a shower, neither shame me nor scold me…
เมื่อพ่อไม่อยากอาบน้ำ อย่าทำให้พ่อขายหน้า อย่าตวาดพ่อ

Remember when I had to chase you with thousand excuses I invented, in order that you wanted to bath…
ให้นึกถึงวันที่พ่อต้องเสกสรรปั้นแต่งสารพัดเรื่อง กว่าจะเกลี้ยกล่อมลูกให้ยอมไปอาบน้ำ

When you see my ignorance on new technologies… give me the necessary time and not look at me with your mocking smile…
เมื่อเห็นพ่อเงอะงะต่อวิทยาการใหม่ๆ ให้เวลาพ่อหน่อย อย่ายิ้มเยาะพ่อเลย

I taught you how to do so many things… to eat good, to dress well… to confront life…
พ่อสอนลูกหลายเรื่อง... การกินให้ถูก
การแต่งตัวให้เหมาะ... การเผชิญชีวิต...

When at some moment I lose the memory or the thread of our conversation… let me have the necessary time to remember… and if I cannot do it, do not become nervous… as the most important thing is not my conversation but surely to be with you and to have you listening to me…
บางขณะที่พ่อลืม หรือหลงเรื่องที่คุยกันอยู่... ให้เวลาพ่อนึก...
และถ้าพ่อนึกไม่ออก ก็อย่าโกรธเพราะเรื่องที่พูดไม่ได้สำคัญที่สุด
แต่การได้อยู่กับลูก และลูกฟังพ่อ... นี่แหละสำคัญกว่า

If ever I do not want to eat, do not force me. I know well when I need to and when not.
ถ้าพ่อไม่อยากกิน อย่าฝืนใจพ่อ พ่อรู้ดีว่าเมื่อไหร่พ่อต้องกิน เมื่อไหร่ไม่ต้องกิน

When my tired legs do not allow me walk...
เมื่อขาอันเหนื่อยล้าของพ่อ ไม่ยอมเดินเสียแล้ว...


give me your hand… the same way I did when you gave your first steps.
...พยุงพ่อไว้... เหมือนที่พ่อสอนลูกเดินก้าวแรก

And when someday I say to you that I do not want to live any more… that I want to die… do not get angry… some day you will understand…
และวันใดพ่อบอกว่า ไม่อยากอยู่ต่อไปอีกแล้ว... อยากตายเสีย
ก็อย่าโกรธนะลูก... สักวันลูกจะเข้าใจ

Try to understand that my age is not lived but survived.
จงเข้าใจเถอะว่า วัยนี้เหมือนต้นไม้ใกล้ฝั่ง
ไม่หวังงอกเงย เพียงให้ยืนต้นอยู่ได้

Some day you will discover that, despite my mistakes, I always wanted the best thing for you and that I tried to prepare the way for you..
สักวันลูกจะเข้าใจว่า แม้พ่อทำอะไรผิดไปบ้าง
พ่อก็ต้องการให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่ลูกเสมอ
และพยายามเตรียมหนทางไว้สำหรับลูก..

You must not feel sad, angry or impotent for seeing me near you. You must be next to me, try to understand me and to help me as I did it when you started living
ลูกอย่ารำคาญ ฉุนเฉียว หรือเอือมระอาที่พ่อมาอยู่ใกล้ ลูกจงอยู่ใกล้พ่อ เข้าใจพ่อ ช่วยพ่ออย่างที่พ่อทำกับลูกเมื่อยังเล็ก

Help me to walk… help me to end my way with love and patience. I will pay you by a smile and by the immense love I have had always for you.
ช่วยพยุงพ่อเดิน ให้พ่อถึงปลายทางด้วยความรักและอดทน
พ่อจะตอบแทนด้วยด้วยรอยยิ้มและความรักอันยิ่งใหญ่ที่พ่อมีให้ลูกเสมอ

พ่อแก่-แม่เฒ่า

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน

จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของวันวาน

ใจจริงไม่อยากพราก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน

แต่ชีพมิทนนาน ต้องร้าวรานสลายไป

ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ

คนแก่ชะแรวัย ผิดเผลอไผลเป็นแน่นอน

ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร

ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ

เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย

ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบปรน

เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน

หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม

ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม

ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย

ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้

วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
อ. สุนทรเกตุ